Voorstraat 125 | Column
102
archive,category,category-column,category-102,ajax_fade,page_not_loaded,,select-theme-ver-3.4,wpb-js-composer js-comp-ver-4.12.1,vc_responsive
 

Column

Denktanken

Bij tegenslag is het een kwestie van accepteren en tot je te nemen wat de stoïcijnen al vanaf 300 voor Christus ons leren: het grootste deel van wat we ervaren ligt buiten onze macht. Het enige wat we kunnen beïnvloeden is onze kijk op wat er met ons gebeurt. Denk hierbij aan de uitspraak: ‘Geef me kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me de moed om te doen wat ik wel kan veranderen. Geef met de wijsheid om tussen die beide een onderscheid te maken.’ Kortom, niet de dingen zelf maken ons mensen van streek, maar onze denkbeelden erover.
LEES MEER

Ken je dat?

Ken je dat? Iemand zegt tegen je ‘beste wensen’ en vraagt zich af of dit nog mag, gezien de tijd van het jaar. Op een website over zakelijke etiquette lees ik dat we elkaar tot en met de derde week van januari nog het beste mogen wensen. Daarna is het niet meer relevant. Dus als je iemand in de loop van het jaar na een goed gesprek het beste wenst, ga je de fout in. Dat je het maar weet. Hoe dan ook wens ik iedereen toe dat je geen last krijgt van polypragmosyne. Het is geen overgewaaide virusvariant, plantenziekte of een universiteit waar professoren elkaar de hersens inslaan vanwege een overdosis aan pragmatisme. Deze term houdt in dat wij proberen met zoveel mogelijk taken tegelijkertijd bezig te zijn, waardoor we uit het oog verliezen waar het werkelijk om te doen is.
LEES MEER

Van die vragen

Soms kom je uitspraken tegen die je aan het denken zetten.
Deze is van Confucius: Iedereen heeft twee levens, het tweede begint zodra je beseft dat je er maar een hebt.
Een van de oefeningen, bestaand uit drie vragen, uit mijn laatste boek raken aan deze uitspraak.
Bij de beantwoording is het eerste wat door je hoofd schiet het belangrijkste.
LEES MEER

Zijn is waargenomen worden

Mijn geliefde is haar ov-chipkaart verloren. Digitaal kun je deze laten blokkeren en een nieuwe aanvragen, alleen vraagt dat wel een gebruikersnaam en een wachtwoord. Als je deze inloggegevens bent vergeten, daardoor digitaal vastloopt en daarover iemand aan de lijn wilt spreken, ligt frustratie op de loer. Krijg maar eens een, liefst meelevende, persoon aan de lijn bij een grote organisatie, of het nu de NS of een energiemaatschappij betreft. Hoe meer communicatiemiddelen, des te ingewikkelder. Paradoxen, we komen ze overal tegen. Een oppervlakkige opmerking kan heel diepzinnig zijn en een filosofisch bedoelde zinsnede ongelooflijk oppervlakkig.
LEES MEER

De visboer en de ober

Op bezoek bij een opdrachtgever blader ik ter plekke door een boekje over werkplezier, met daarin een verhaal dat zo hier en daar opduikt. Misschien komt het je bekend voor. Een visboer heeft een bord boven zijn zaak waarop staat ‘Hier verse vis te koop.’ Een man in de winkel vraagt aan de visboer: ‘Waarom staat er eigenlijk HIER verse vis te koop? Iedereen snapt toch dat je het niet ergens anders verkoopt?’ De visboer begrijpt de man en de week erna verandert hij de tekst op het bord in ‘Verse vis te koop.’ Vervolgens vraagt een klant waarom er eigenlijk ‘Verse vis TE KOOP staat? ‘Iedereen begrijpt toch dat hij het niet weg geeft?’ Op het nieuwe bord komt dus ‘Verse vis’ te staan.’ Weer een klant komt nu met de vraag waarom er VERSE vis staat. ‘Rotte vis verkoop je toch niet, wel?’ Het volgende bord luidt ‘Vis.’ Tenslotte komt er een klant binnen die zich afvraagt waarom er eigenlijk een bord boven de zaak hangt. ‘Je ruikt buiten toch ook wel dat hier vis verkocht wordt?’
LEES MEER

Aan de slag

Jaarlijks herlees ik aan het begin van de vakantie een boek van de vrijwel vergeten schrijver Max Dendermonde.
In 1954 schreef hij de utopische roman De wereld gaat aan vlijt ten onder. De hoofdpersoon in deze onvolprezen roman, Alec J. Weatherwood, is vooral gelukkig als hij zich met een boek terugtrekt in een hangmat. Op gezette tijden duikt hij op bij zijn vriend Charley, uitbater van een hotel in het rustige Oaklake. Daar verrijst echter een gigantisch researchcentrum waar vader, twee zoons en dochter van de familie Pousekovsky hard werken aan de ontwikkeling van middelen die de mens in staat moeten stellen nóg harder te werken. Alec wordt er tegen wil en dank in betrokken en allerlei ontwikkelingen zorgen ervoor dat dit hele complex uiteindelijk te gronde gaat. Het boek is een lofzang op gepaste luiheid en daarom voor mensen die zich met boeken vermaken wellicht een bruikbare leidraad om iets van een vakantiezomergevoel vast te houden.
LEES MEER

De telefoonjukebox

We kennen het allemaal: Nu volgt een keuzemenu. Vaak nog gevolgd door de mededeling dat het gesprek wordt opgenomen voor opleidingsdoeleinden. Vervolgens krijg je meestal te maken met de zinsnede: Er zijn nog, vul maar in, zoveel wachtenden voor u; gevolgd door een muziekje. Meestal muzikaal behang in de vorm van een dertien in een dozijn risicoloos deuntje. Hoe komt het toch dat niemand op het idee komt van een telefoonjukebox. Stel je voor dat je in de wachtrij wilt blijven omdat je jouw favoriete nummer wilt afluisteren. ‘Hoe kan ik u helpen?’ ‘Helpt u alsjeblieft de eerstvolgende, want dit is zo’n mooi nummer’ klinkt toch anders dan een geïrriteerd persoon die het na twintig minuten in de wachtrij spuugzat is en dat onomwonden kwijt wil aan de dienstdoende klantenservicemedewerker.
Een andere mogelijkheid is om de muziekkeuze afhankelijk te maken van de diensten die het betreffende bedrijf levert. Dat levert tal van toepasselijke muziekkeuzes op.
LEES MEER

Omarm de onzekerheid

Een keer is toevallig, twee keer valt op en als iets drie keer voorkomt kun je spreken van een patroon.
Boeren worstelen op dit moment stuk voor stuk om uiteenlopende redenen met de vraag hoe zij zich staande houden als gevolg van ingrijpende veranderingen. Hoe doorbreken zij hun ingesleten patronen? Patronen veroorzaakt door een ongezond systeem van overheidsbeleid, (boerenleen)banken, kunstmestproducenten, supermarkt(wurg?)contracten en zo meer.
LEES MEER

Weet je wat jij moet doen?

Je kent ze wel, rubrieken in tijdschriften waarin lezers advies vragen over vraagstukken die om een oplossing vragen.
Relatieproblemen, gedoe met kinderen, klimaatschaamte. Het komt allemaal voorbij en andermans problemen oplossen is kinderspel, aldus een Chinees gezegde. De goedbedoelde adviezen geven vooral inzicht in de denkwijze van degenen die hun licht erover laten schijnen.
Hoe geef je geen advies en laat je de ander zelf tot een oplossing komen?
LEES MEER

Er niet bij zijn

Er zijn mensen die alles ontlenen aan de ark van Noach.

ONE: Don’t miss the boat.
TWO: Remember that we are all in the same boat.
THREE: Plan ahead. It wasn’t raining when Noah built the Ark.
FOUR: Stay fit. When you’re 60 years old, someone may ask you to do something really big.
FIVE: Don’t listen to critics; just get on with the job that needs to be done.
SIX: Build your future on high ground.
SEVEN: For safety’s sake, travel in pairs.
EIGHT: Speed isn’t always an advantage. The snails were on board with the cheetahs.
NINE: When you’re stressed, float a while.
TEN: Remember, the Ark was built by amateurs; the Titanic by professionals.
ELEVEN: No matter the storm, there’s always a rainbow waiting.
LEES MEER