De kunst van het bemoeien

Voordat onze wegen zich scheiden, noteert Eckart Wintzen onze geboortedata op onze visitekaartjes.
Zo eindigt de weergave van een interview begin 2006 met een markante, intussen overleden ondernemer.
Iemand die zichzelf een guusgeluk noemde en een functietitel had als Hoofd Chaos.In datzelfde jaar ontving ik op mijn verjaardag een grote gele envelop met daarin een boekje van 4 bij 3 centimeter met voorin de tekst:
‘Alles van deze uitgave mag gereproduceerd, gekopieerd, en veelvuldig gebruikt worden. Je doet maar!
Vooral de leukste teksten zijn recht voor zijn raap gejat.’
Als ik nu door dit boekje blader kom ik teksten tegen als:
Altijd weer iemand ontdekken die je niet kende. Jezelf.
Ergens niets van begrijpen en daar heerlijk rustig van worden.
Je mannetje staan zonder je vrouwelijkheid te verliezen. 

Deze teksten zijn op zichzelf grappig bedoeld, toch raken ze aan thema’s die aan bod komen bij mijn bijna afgeronde opleiding Relatietherapie: de relatie als spiegel.
Kern van de opleiding is dat je – om verdieping te vinden bij elkaar – daar moet zijn waar partners liever niet naar willen kijken.
In een beeldspraak: als je onder het ijs komt, ben je geneigd naar het licht te zwemmen. Om te overleven moet je echter naar het donker zwemmen om het licht te zien.
In de begeleidende tekst over deze systemische opleiding staat dat de liefdespatronen die wij hebben aangetroffen in de eigen familiegeschiedenis een grote rol spelen, vaak onbewust, in de onderlinge dynamiek tussen twee geliefden. Reflectie op je systeem van herkomst leidt tot inzicht. Zoals mijn inzicht dat pas als je accepteert dat je hetzelfde bent, je anders kunt zijn.
In een dergelijke opleiding komen thema’s voorbij als je plek innemen als man of vrouw, Eros en Thanatos, animus en anima (het vrouwelijke of mannelijke in het onbewuste van de man of vrouw), verstrikking, hechting en seksualiteit. Deze systemische opleiding is gericht op de kunst van het bemoeien met de ontmoeting als werkplaats.Dat wij ons verleden niet kunnen ontkennen kom je overigens tegen in elk interview dat de diepte van een surfplank overstijgt.
Zo is de kop boven een recent artikel over de actrice Carine Crutzen naar aanleiding van een roman over haar jeugd: Het nest waaruit je komt, is zó bepalend.
En de 37-jarige dichter Ellen Deckwitz spreekt over intergenerationele dynamiek, hoe zij heeft ontdekt hoe verdriet generatie van generatie kan doorwerken.

 

Het interview met Eckart Wintzen ging over de vraag welke rol verlangen speelt in je leven.
Verlangen: een voortdurende ontdekkingstocht in een relatie.