Ken je dat?
Ken je dat? Iemand zegt tegen je ‘beste wensen’ en vraagt zich af of dit nog mag, gezien de tijd van het jaar. Op een website over zakelijke etiquette lees ik dat we elkaar tot en met de derde week van januari nog het beste mogen wensen. Daarna is het niet meer relevant. Dus als je iemand in de loop van het jaar na een goed gesprek het beste wenst, ga je de fout in. Dat je het maar weet. Hoe dan ook wens ik iedereen toe dat je geen last krijgt van polypragmosyne. Het is geen overgewaaide virusvariant, plantenziekte of een universiteit waar professoren elkaar de hersens inslaan vanwege een overdosis aan pragmatisme. Deze term houdt in dat wij proberen met zoveel mogelijk taken tegelijkertijd bezig te zijn, waardoor we uit het oog verliezen waar het werkelijk om te doen is.
Dat brengt mij bij de vraag of elke vooruitgang een verbetering is. Worden we niet op allerlei manieren afgeleid van de essentie. En begint dat gewoon niet in de supermarkt? ‘Wil je dressing voor me meennemen voor de salade?’ een eenvoudige taak, na lang wikken en wegen neem ik echter een ongewenst merk mee. ‘Had je toch kunnen bellen’, hoor ik als advies. Vanuit opgedane consumententwijfel ervaring is de ander dan juist net niet bereikbaar, bovendien lastig bellen als je mobiel thuis ligt.
De talloze keuzes die wij als consument ook buiten de supermarkt hebben gekregen, is dat een verbetering? Wie lukt het om binnen redelijke termijn een menselijke stem aan de lijn te krijgen bij een van de 62 energiemaatschappijen of een van de vier grote zorgverzekeraars (‘onze medewerkers zijn in gesprek, blijft u even aan de lijn’ of… vragen kunt u stellen via onze website, de verbinding wordt nu verbroken)?
Afijn, heerlijk om sommige ergernissen van je af te schrijven. Mocht je eraan twijfelen, het gaat heus goed met me en tegen alle etiquette in wens ik mijn maandelijkse lezer(es)s(en) het beste en vooral veel echt contact het komende jaar.
Illustratie: Djanko