Langzaam luisteren
´Ik praat niet teveel, je luistert te langzaam´, hoor ik de vrouw zeggen tegen haar man. Ze komen al pratend uit een lunchroom. Hij knikt gelaten, waaruit ik opmaak dat dit geen nieuwe informatie voor hem is en tevens dat ze bij elkaar horen. Hij is stukken kleiner, waardoor hij enigszins tegen haar opkijkt.
Ik onderdruk de neiging om ze te volgen, want langzaam luisteren lijkt mij een bijzondere kwaliteit; waar ik wel meer van wil weten. Hoe ziet dat eruit, langzaam luisteren? Ik stel me handen voor die, terwijl de ander praat, voorwerpen op tafel met zorgvuldige gebaren bedachtzaam rangschikken. Het koekje bij de koffie wordt in drie gelijke delen gebroken en net voordat een stukje naar de mond wordt gebracht even in de koffie gedoopt en daarna naar binnen gezogen. Binnensmonds wordt er langdurig gesabbeld. Ik zie ook gepluk aan een tafelkleedje voor me. Rokers hebben nog veel meer attributen tot hun beschikking om deze vorm van luisteren te vervolmaken. De aansteker, shag, vloeitjes, tabakkruimels die bijeen worden geveegd. ´Ik rook niet te veel, jij rookt te weinig´, hoor ik haar in gedachten zeggen. Langzaam luisteren vraagt ook een peinzende uitdrukking. En ondersteunende knikjes, die de ander voortstuwen in enthousiasme en het verhaal op gang houden. Het is een vorm die de ander een hoge status geeft. Complimenten voor de ander en zelfkritiek en weinig eigendunk over eigen prestaties geven langzaam luisteren misschien nog teveel een negatief imago. In de kern liggen er bedrijfsmatige mogelijkheden, zeker als het lukt om deze communicatievorm te koppelen aan het slow life gedachtegoed.
En ook taalkundig liggen er mogelijkheden in het verschiet. Een geheel nieuwe logica dringt zich namelijk aan me op. ´Ik shop niet teveel, jij doet te lang met je kleren.´ De manager die moeite heeft met delegeren: ´Ik werk niet te hard, jij doet er te lang over.´ De ICT-er die een probleem niet opgelost krijgt: ´Ik zorg ervoor dat alles automatisch gaat, bij jou gaat niets vanzelf.´ Als ik me omdraai en tegen hun weglopende ruggen aankijk, valt me op dat zij hem steeds iets voorblijft. Zou zij nu zeggen: ´Ik loop niet te hard, jij loopt te langzaam?´ De coachingsregel: 1 keer is toevallig, 2 keer valt op en 3 keer is een patroon komt in me op.
Mijn leerstijl is nogal ervaringsgericht. Bij mijn eerstvolgende afspraak, toevallig bij de dokter, pas ik meteen mijn nieuw verworven inzichten toe. Terwijl mijn oren worden uitgespoten, laat ik een telefoongesprek van de andere assistente over de voor- en nadelen van pil en spiraal Oost- Indisch doof passeren.
´Hoort u nu beter?´
Ik hoor niet goed, je praat te weinig.´
De assistente maakt een afspraak, wat uitzonderlijk is voor dit soort behandelingen. Waarover…iets met de leeftijd?
Cartoon: Djanko (Uit: Jij ook altijd!)