Misverstand
Ter gelegenheid van haar 60e verjaardag werd de boel versierd. Slingers, ballonnen, bloemen op de tafels en in het halletje bij binnenkomst een foto. De eerste gast, een goede vriend en scherp waarnemer, gaf aan dat hij toch echt dacht dat hij voor een feest en niet voor een begrafenis was uitgenodigd. In allerijl werd de hal extra versierd om misverstanden te voorkomen. De geliefde van de jarige gebruikte dit voorval om op ludieke wijze te vertellen wat hij zo leuk aan haar vond en hoe belangrijk om dat regelmatig te vertellen, niet alleen vandaag. De man eindigde zijn verhaal met hoe de foto in de hal bij een vriend was overgekomen. Het maakte hem sentimenteel en herinnerde hem aan een verhaal dat in alle eenvoud indruk had gemaakt.
Op een dag vroeg een wiskunde lerares aan haar leerlingen de namen van alle klasgenoten op een papier te schrijven en naast de naam enige ruimte te laten. Daarna zei ze, dat ze het beste wat ze over deze klasgenoten konden vertellen achter de naam moesten schrijven en dat achter iedere naam iets moest staan. De opdracht duurde het gehele lesuur, aan het eind werden de opdrachten ingeleverd bij de lerares.
In het weekeinde nam de lerares voor iedere leerling een blad en schreef zij al deze positieve en opbouwende opmerkingen op zijn of haar blad. Op maandag gaf ze tijdens haar les aan deze klas aan alle leerlingen hun lijst. Iedereen begon te lezen en te lachen. ‘Is dat echt zo?’, ‘Ik wist niet dat anderen mij zo leuk vinden’, kon je horen fluisteren. Na enige tijd werd over deze lijsten niet meer gesproken. Ook wist de leerkracht niet of de leerlingen dit onderling of met hun ouders bespraken. De oefening had zijn effect op de onderlinge sfeer tussen de leerlingen, dat was voor haar het belangrijkste.
Enkele jaren later kwam haar oud-leerling Mark om in een oorlogsgebied en de lerares werd uitgenodigd voor de begrafenis. De kerk was overvol met vele vrienden. Een voor een bewezen de mensen die van hem gehouden hadden of hem gekend hadden hem zijn laatste eer. De lerares ging als een van de laatste naar zijn graf. Enige tijd daarna vroeg een collega van Mark aan haar: ‘Bent u Marks wiskunde lerares?’ Zij knikte bedroefd. Toen zei hij: ‘Mark heeft het vaak over u gehad’.
Na de begrafenis was er gelegenheid tot condoleren en een aantal van Marks vroegere klasgenoten zaten bij elkaar. Marks ouders waren blij haar te zien en spraken haar aan. ‘We willen u iets laten zien’, zei Marks vader en haalde een portefeuille uit zijn broek. ‘Dit vonden we bij Marks’ spullen en we dachten dat u het zou herkennen’. Uit de portefeuille trok hij een sterk verouderd, veelgebruikt, bij elkaar geplakt blad; duidelijk zichtbaar vaak open- en weer dichtgevouwen. De lerares wist zonder verder te kijken dat dit het blad was waarop alle goede, opbeurende en positieve dingen stonden die zijn medeklasgenoten hadden opgeschreven.
‘Wij willen u enorm bedanken, dat u dit gedaan heeft’, zei Marks moeder. ‘Zoals u kunt zien heeft Mark dit enorm gewaardeerd.’ Hierna verzamelden alle voormalige leerlingen zich rondom de lerares. Charlie lachte een beetje en bekende: ‘Ik heb mijn lijst ook nog. Deze ligt in de bovenste la van mijn bureau’. Heleen, de vrouw van Joost, zei: ‘Joost heeft me gevraagd of ik uw lijst in ons trouwalbum wilde plakken’. Ik heb mijn lijst ook nog, zei Mary. ‘Ik heb hem in mijn dagboek geplakt’. Vicky, één van de andere leerlingen, maakte haar handtas open, haalde haar agenda eruit en toonde haar lijst aan de anderen. Helemaal bijeen geplakt en duidelijk veel gebruikt. ‘Ik neem hem overal mee naar toe’, zei Vicky en voegde er aan toe… ‘Volgens mij heeft iedereen die lijst nog, en onder handbereik’
De lerares was zo ontroerd, dat ze begon te huilen en moest gaan zitten. Ze huilde om Mark en al deze vrienden die hij nooit meer zou zien.
Hij was helemaal niet van plan geweest om juist dit verhaal te delen, maar, zo zei hij ‘we vergeten vaak dat ieders leven eindig en dat het daarom zo belangrijk is, dat we de mensen die we liefhebben, die ons dierbaar zijn, regelmatig laten weten dat ze speciaal, bijzonder en belangrijk zijn.