Zoekers en vinders

Zullen zoekers het nooit vinden en zijn vinders niet op zoek?
Zijn vinders eerder tevreden dan zoekers?

Mijn bewondering gaat uit naar mensen die op kundige wijze hun ambacht uitoefenen. Bezigheden gaan als vanzelf, zo ziet het er althans uit.
Of het nu muzikante Marjolein Meijers is, die met haar twee muzikale begeleiders hier in huis een feestje tot een bijzonder evenement maakt of de man die met een apparaat waar een meterslange slang aan zit een gootsteen weet te ontstoppen. Dat in zijn geval zijn werk voor ander werk zorgt, de vaat van een week wegwerken, moet je voor lief nemen om deze man bezig te mogen zien. Vaklui laten zien waar opgebouwde werkervaring toe kan leiden. Als de trein Rotterdam verlaat, zie je uit het raam kijkend een uitspraak van Erasmus: Waar ik mij goed voel ben ik thuis.
Qua werk zou je daarvan kunnen maken: waar ik me goed bij voel…In de ontdekkingstocht naar een passende beroepsrichting lijkt een onderscheid te bestaan tussen zoekers en vinders. Zoekers vragen zich met enige regelmaat af, ongeacht hun leeftijd, wat ze willen worden. En zolang die leeftijd voor hen geen issue is, want dan kunnen ze net zo goed meteen stoppen, zullen zoekers het nooit vinden. Dat is overigens helemaal niet erg, zolang ze het maar naar hun zin hebben met wat ze op dat moment doen. Vinders zijn over het algemeen tevreden met hun bestaan, omdat ze hun stiel hebben gevonden.
Mooi woord overigens, beroep, omdat het woord roeping erin opgesloten ligt, iets van een bestemming; dat klinkt toch veel beter dan carrière. Je wordt geraakt, aangeraakt en daarin ga je verder. Met vallen en opstaan, helaas het is niet anders.

Aangenomen dat dit onderscheid bestaat, dat het past bij jou in wie jij bent, hoe komt dat dan op persoonlijk niveau tot stand? Hoe zit dat in relatie tot het systeem van herkomst, want hoe we in het hier en nu plek innemen in het leven heeft veel te maken met hoe we dat deden in het gezin waarin we zijn opgegroeid.
Systemen (zoals families, teams en organisaties) kennen een natuurlijke ordening. Ieder heeft zo zijn eigen plek. En we geven invulling aan onze plek zoals we dat jong geleerd hebben.
We hebben de (onbewuste) neiging om de dynamieken in ons systeem van herkomst te herhalen. Ik reken mezelf tot de categorie der zoekers. Als jongste in een gezin van vijf was ik een kleintje ten opzichte van de rest en rebelleerde ik tegen de vanzelfsprekendheden om een eigen plek te veroveren. Na twee jaar werken in het basisonderwijs, mijn allereerste baan, bedacht ik dat ik dit niet mijn hele leven wilde doen, terwijl de richting klopte, beroepsmatig werken met het thema ontwikkeling. Achterwaarts begrijpen, voorwaarts leven.
Ben jij een zoeker of beschouw jij jezelf als een vinder?

Zullen zoekers het nooit vinden en zijn vinders niet op zoek?
Zijn vinders eerder tevreden dan zoekers?